Και λέει μ' άγρια ματιά κοιτώντας ο Οδυσσέας·«Γιατί, δαιμόνια κυρά, μ' οργή με κατατρέχεις ;
Μήπως που είμαι έτσι λερός και φτωχικά ντυμένος,
και βγαίνω και ψωμοζητώ στης πείνας την ανάγκη;
Τέτοιοι 'ναι κείνοι που στη γης γυρίζουν και ζητάνε.
Κι εγώ είχα σπίτια μιά φορά στον κόσμο, κι ήμουν κάποιος,
κι ευτυχισμένος, κι έδινα σ' εκείνους που γυρνούσαν,
και γύρευαν, όποιοι ήτανε, κι' απ' ό,τι είχαν ανάγκη·
και δούλους είχα αμέτρητους κι άλλα καλά περίσσια,
πόχουν αυτοί που καλοζούν και που τους λένε αρχόντους.
Μα ο Δίας άλλα θέλησε, και μου τα ρήμαξε όλα·
Ομήρου, Οδύσσεια, ραψωδία τ΄, στ. 70-80, ελεύθερη απόδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου