Σύνεργα γραφής[1]
Οι μαθητές, στο Βυζάντιο, έγραφαν με το στυλόν ή γραφείον, που είχε μυτερή ακίδα στο ένα άκρο ώστε τα γράμματα να χαράζονται εύκολα, και πεπλατυσμένη στο άλλο για να σβήνουν.
΄Εγραφαν πάνω σε ξύλινες πινακίδες, τα σχεδάρια, σε παπύρους και περγαμηνές που τις κουβαλούσαν στον μάρσιπο, δηλαδή στην σχολική σάκκα τους. Πάνω στον πάπυρο και στην περγαμηνή έγραφαν με ένα ειδικά ξυσμένο καλάμι, το κάλαμον, που το βουτούσαν σε μελάνι μαύρο συνήθως. Μαζί τους είχαν ένα μαχαιράκι για να ξύνουν τη μύτη του καλάμου που ήταν χαραγμένη κατά μήκος ώστε να συγκρατεί το μελάνι.
Το χαρτί, αν και ήταν από παλιά γνωστό, άρχισε να χρησιμοποιείται ευρύτερα στο Βυζάντιο μόλις τον 11ο αιώνα και γρήγορα αντικατέστησε την περγαμηνή.
[1] http://www.haef.gr/gre/acl/demotiko/newspaper/teuxos_1/byzantio.html
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008
Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008
Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008
Τέχνη και Πόλεμος
«Η απελευθέρωση της Αθήνας»,
έγχρωμη ξυλογραφία του Τάσσου
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4519458&publDate=4/5/2008
έγχρωμη ξυλογραφία του Τάσσου
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4519458&publDate=4/5/2008
Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008
Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008
Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008
Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008
Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008
Ψηφιδωτά
Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008
Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008
Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008
Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008
Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008
Χάρτες
Χάρτης από τη συλλογή "A Classical Atlas to Illustrate Ancient Geography" του Αλεξάνδρου Φίντλεϋ [Alexander G. Findlay], Harper and Brothers Publishers, Nέα Υόρκη, 1849
Εικόνες :
Μακεδονία_Θράκη_Ιλλυρία_Μοισία_Δακία
Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008
Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008
Θεολογία
Οι Άγιοι Δέκα Μάρτυρες, Ιουλιανός, Μαρκιανός, Ιωάννης, Ιάκωβος, Αλέξιος, Δημήτριος, Φώτιος, Πέτρος, Λεόντιος και Μαρία η Πατρικία, μαρτύρησαν στη Χάλκη Πύλη της Κωνσταντινούπολης, όταν αντέδρασαν στην αυτοκρατορική διαταγή του εικονομάχου αυτοκράτορα Λεόντος Γ΄, περί της αποκαθηλώσεως από την εν λόγω Πύλη της εικόνας του Χριστού, γενόμενοι αίτιοι του θανάτου του επικεφαλής σπαθαροκανδιδάτου (αξιωματικού).
Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008
Ζωγραφική
Το όνομα Άρπυιες σημαίνει "Αρπαχτικές". Οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν συνώνυμο του ανεμοστρόβιλου και της θύελλας. Ορισμένοι τις θεωρούσαν κόρες του Ποσειδώνα ή του Τυφωέα κι άλλοι του Θαύμαντα και της Ηλέκτρας, μιας από τις κόρες του Ωκεανού. Σύγχυση υπάρχει σχετικά με τον αριθμό τους. Άλλοι πίστευαν πως ήταν δύο: η Αελλώ, που το όνομά της σημαίνει "γρήγορη σαν τη θύελλα", και η Ωκυπέτη, που σημαίνει "αυτή που πετά γρήγορα". Αδερφή τους ήταν η Ίριδα, η αγγελιοφόρος του Δία. Αργότερα βρίσκουμε μια ακόμη, την Κελαινώ (που θα πει "σκοτεινή"). Ο Όμηρος, πάλι, αναφέρει μόνο μία, την Ποδάργη, που σημαίνει "γρήγορη στα πόδια". Η Ποδάργη γέννησε από την ένωσή της με τον Ζέφυρο τα δυο γνωστά αθάνατα άλογα του Αχιλλέα, που είχαν ανθρώπινη λαλιά, τον Ξάνθο και τον Βαλίο. Αυτήν επίσης θεωρούσαν μητέρα και δυο άλλων ξακουστών και γρήγορων αλόγων, του Φλογέου και του Άρπαγου, που ήταν τα άλογα των Διόσκουρων.
Εικόνες :
ο Ηρακλής αντιμετωπίζει τις Άρπυιες
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)